De laatste training van het zomerkamp (woensdagmiddag) was pittig: rennen naar de Havixhorst, langs de Ooievaarlokkerij en terug naar De Lindenhorst en dat bij zo’n 30 graden. Toch hield iedereen het goed vol en bij het landhuis werd de rest van de training afgewerkt. Tul, techniek, schoppen op kussens: ondanks de warmte ging het goed en werd nieuwe stof goed opgepikt. Hopen dat het er na de vakantie nog inzit!
Direct na de training was er nog een groep die hun laatste bikkeltest wilden doen: 300x opdrukken, zonder pauzes, maar wel met afwisselen van de teamgenoten.
Iedereen moedigde aan en ook deze test werd volbracht. Alle teams hadden de maximale score op bikkelen, maar de sabums hadden ook niet anders verwacht.
Tijdens het avondeten was het tijd voor het uitdelen van de laatste munten: vijf per Taekwon-Do puzzel, als de Koreaanse benaming horend bij het figuurtje gegeven werd en nog een munt per grondbeginsel. Alle teams hadden hun hele puzzel verzameld én de juiste benaming gevonden:
* gunnun so nopunde sonkal ap taerigi;
* niunja so kaunde opun sonkut tulgi;
* annu so kyocha sonkal chookyo (of momchau) makgi.
Erg goed gedaan, zowel door de teams als door Leon, die de figuren zo herkenbaar vormgegeven had.
Vervolgens werd kok Sandra angst aangejaagd met haar eigen bikkeltest, compleet met enveloppe.Tot haar opluchting bleek het een cadeautje van de groep voor haar goede zorgen.
Na deze ceremonie was het tijd om ons klaar te maken voor het Eindspel, bedacht en geregisseerd door Hedwig en Dagmar. In het bos achter De Lindenhorst werd het spel uitgelegd. Ieder team kreeg per lid een kaart, waarop aanvals- en verdedigingswaarden stonden. Met de munten van de bikkeltesten, de puzzels en de tenets konden er extra kaarten gekocht worden.
Een klein voordeeltje voor team 1, die een munt meer had dan de anderen. Elk team moest hun vlag (wit, zwart of groen, net als de Tshirts van de teams) verstoppen en die van de anderen veroveren. Vechten kon door sparringstikkertje, waarbij de winnaar één punt bij de waarde op zijn kaart mocht optellen. Dat werkte uitstekend, want zo had iedereen een kans om te winnen.
Het werd een enerverend spel, waar ondanks alle vermoeidheid gesprint, gespard, gesprongen en gespeurd werd. De fenomenale eindstrijd bij de jurytafel was een waar spektakel! Uiteindelijk, toen het al donker begon te worden en de vlaggen niet meer te zien waren, werd de score opgemaakt aan de hand van het aantal veroverde kaarten…
Team 3, het Team Zonder Naam had gewonnen, met 22 tegen 21 en 20!
Die avond hield de jeugd een fikse disco in de grote zaal, terwijl de volwassenen buiten van de heerlijke avond genoten. Het was een supergeweldig kamp, dat was toen al duidelijk.
De volgende ochtend was het uitslapen en opruimen geblazen. In rustig tempo werd de orde hersteld. De sabums bleken beide door de wekkers en telefoons heen geslapen te hebben.
Die waren bedoeld om een cadeautje af te leveren, maar dat werd dus pas bij het ontbijt. Voor elk een mok met Sung Zang logo en de tekst “De beste Sabum van de wereld” erop. Heel gaaf.
En toen was het alweer voorbij. Vier dagen voorbijgevlogen. En het leken er wel tien. Een groot succes en voor herhaling vatbaar!